คืนวันหนึ่ง ที่ โรงเรียน แห่งหนึ่งมีกลุ่มนักเรียนมาเล่าเรื่อง สยองขวัญ ที่โรงเรียนกัน 5 คน
กล้า(ตัวเอก):พวกนายรู้ไหมที่โรงเรียนเรามีคนฆ่าตัวตายที่ห้องดนตรีด้วยแหละ
ดาว:จริงหรอ!?! ทำไมฉันไม่รู้มาก่อน
เก่ง:ฉันก็ได้ยินผ่านหูมาบ้างล่ะ ว่า เวลา 21:00 น. จะมีคนได้ยินเสียงจากห้องดนตรีว่า ช่วยด้วย ช่วยด้วย
ต้น:พอทีเถอะฉันกลัว
เก่ง:ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถ้านายกลัวแล้วจะมากับเราทำไมเล่า ต้น!!!!
แอ๊ดดดดด!!!! เสียงเปิดประตู
ทุกคน:!?!
กล้า:คงเป็น ไม้ แน่เลย มันไปเข้าห้องน้ำมาหนิ
กล้า:เดี๋ยวฉันไปดูหน่อยนะ
เก่ง:ระวังตัวด้วยนะ
ตึก ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าของกล้า
แอ๊ดดดดด!!!! เสียงเป็นประตู
กล้า:เหวอ!!!!
ลุงยาม:เธอมาทำอะไรที่นี่มันอันตรายนะรู้ไหม
กล้า:ขอโทษครับ ผมมาเล่าเรื่องสยองขวัญกับเพื่อนหนะครับ
ลุงยาม:อ๋อ เหรอ งั้น....เพื่อความสมจริงลุงจะเป็นฆาตกรให้ นะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า !!!!
กล้า:หา!!!!
ลุงยามเอามีดที่ซ่อนอยู่ออกมาแล้ววิ่งไล่กล้า
ลุงยาม:หยุดเดี๋ยวนี้!!!!
กล้า:หยุดให้โง่สิ ลุง!!!!
ลุงยาม:หนอยแน่!!!!
ขณะเดียวกับที่ห้องพวกเพื่อนกล้ารออยู่
แอ๊ดดดด!!!! เสียงเปิดประตู
ดาว:อ้าว!!!!ไม้ กลับมาแล้วเหรอ แล้วกล้าละ
ไม้:ไม่เห็นนะ เขาไปไหนหรอ
เก่ง:เขาไปตามนายนะสิ
ต้น:จะว่าไปฉันได้ยินเสียงร้องของกล้าด้วย
เก่ง:แน่ใจนะว่าใช่
ต้น:แน่นอนใช่แน่
ไม้:เราออกไปตามหาเขากันเถอะ
ตึก ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้ากล้า แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก
กล้า: (เมื่อไหร่เจ้านั่นจะเลิกไล่ตามเราสักทีนะ)
ลุงยาม:ออกมาเถอะลุงล้อเล่น!!!!อยู่ไหนนะ
ลุงยามซ่อนมีดไว้ที่หลัง แต่ กล้าเห็น เลย จึงไม่ออกไป
ต่อๆ
จากนั้นลุงยามก็เดินจากไป
กล้าข่อยๆเดินกลับไปยังห้องเพื่อบอกเพื่อนๆ
แอ๊ดดดดด!!!!เสียงเปิดประตู
กล้า:เอ๊ะ!ทุกคนหายไปไหนกันหมดนะ
ตึก ตึก ตึก ตึก
ลุงยาม:จ๊ะเอ๋~~~~เจอแล้ว~~~~~
กล้า:อ๊ะ!
จากนั้นกล้าก็วิ่งหนีลุงยามอีกครั้ง(ผมว่าจะสร้างให้มันหลบอยู่ในตู้ อะไรอย่างเนี่ยได้)
กล้าวิ่งหนีเข้าไปในห้องศิลปหลบในตู้
ตึง!เสียงปิดตู้
แอ๊ดดดด!!!!เสียงเปิดประตู ตึก ตึก ตึก ตึก(ห่างจากตู้ที่กล้าซ่อนอยู่ 10 เซน ใจกล้าตกไปอยู่ปลายเท้า)
ลุงยาม:หายไปไหนแล้วนะเจ้าเด็กนั้นขืนปล่อยไห้หนีไปคนอื่นคงรู้แน่ว่าเราเป็นฆาตกรฆ่าข่มขืนเมื่อเดือนก่อน ต้องไปปิดทางออกไว้)
ปัง!!!!เสียงปิดประตู
กล้า:เฮ้อไปสักที แต่ ทุกคนหายไปไหนหมดเนี่ย เอาล่ะเราออกไปตามหาเพื่อนก่อนดีกล่า
(ตลดทางตอนหาเพื่อนต้องหลบลุงนั้นบางครั้งจะมีพลังงาน~~~~จะคอยฆ่าเราหรือช่วยเรานะครัช)
ขณะเดียวกัน
เก่ง:แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ทำไมไม่เจอกล้าเลย
ดาว:ไม่รู้สิสงสัยเค้าคงแอบกลับแล้วแน่เลย
ไม้:คงไม่หลอกประตูทางออกโรงเรียนเราเวลาเปิดจะมีเสียงดังมากแต่เราลับยังไม่ได้ยินเสียงเลย
ต้น:ฉันว่าเค้าคงปีนกำแพงแอบกลับไปแล้วแน่เลย ฉันว่าเรากลับกันเถอะนะ
เก่ง:ไม่ได้ เรา ยังกลับ ไม่ได้ จนกว่าเราจะแน่ใจว่ากล้าจะกลับแล้ว
ตึก ตึก ตึก ตึก
ลุงยาม:อ้าว!เพื่อนของเด็กคนเมื่อสักครู่เองหรือ ำลังเล่าเรื่องสยองขวัยอยู่ใช่ไหม
ทุกคน:เอ่อ ใช่ครับ/ค่ะ
ลุงยาม:อ๋อ งั้นเหรอ งั้นฉันจะเป็นฆาตกรให้เอาไหมล่ะเพื่อความสมจริง
เก่ง:ลุงพูดเรื่องอะไรของลุงเนี่ย ตกลง ลุงเห็นกล้าใช่ไหม แล้วกล้ากลับบ้านหรือยัง!!!!
ลุงยามหยิบมีดที่ซ่อนอยู่ออกมา
ไม้:ลุงเล่นอะไรเนี่ย!!!!
แล้วลุงยามเอามีดแทงไปที่ท้องของต้น
ต้น:อ๊ากกกกกกก!!!!
ต-ต้น ตายแล้ว
ทุกคนสติแตกแล้วกระจัดกระจายออกไป

เหนื่อยละพรุ่งนี้ค่อยแต่งต่อแล้วกัน
ควรปรับปรุงตรงไหน หรือ ให้ แต่ง ยังไงต่อ แนะนำด้วยนะครับ ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านครับ

เยี่ยมคับ ได้เลยๆ

ขอบคุณครับ

โครงเรื่องใช้ได้นะครับ .. เหลือใส่รายละเอียดส่วนขยายเพิ่มเติ่ม กับ เขียนบรรยากาศให้ลุ้นเพิ่มสักหน่อยครับ

ใช้ได้เลยครับ หลอนดี

ขอบคุณที่ชม และ ให้ คำแนะนำครับ

ทำเป็น Live Novel Game ท่าจะเหมาะน่ะเนียแบบนี้