ดับดิ้นสิ้น มอดม้วย มรณา บูจู แก้วตา ของข้าเอ๋ย
ใยเจ้าจาก ข้าไป ไวจังเลย ลบแค่เก้า บรรทัด ก็สิ้นใจ
อดดูเจ้า หมุนติ้ว แล้วเพื่อนเอ๋ย อย่างที่เคย เป็นมา แต่กาลไหน
เมื่อก่อนข้า ดูเพลินๆ แสนสุขใจ แต่วันนี้ นั้นไซร้ กลับไม่มี
ข้ารอแล้ว รอเล่า หวังเจอเจ้า แต่ต้องเหงา เพราะเจ้านั้น ดันดับสูญ
อีกไม่ช้า คงกลับมา ให้ได้ดู ข้ารออยู่ นะบูจู อ๋องอ๋อง เอย