ยามเย็นวันหนึ่งขณะที่ชายหนุ่มวัยกลางคนคนหนึ่งกำลังเดินไปที่รถยนต์เพื่อขับกลับบ้านตามกิจวัตรทุกวันทว่าวันนี้กลับมีคนกลุ่มหนึ่งมารุมล้อมเขาไว้ เขากราดสายตามองคนเหล่านี้ที่ปิดบังใบหน้าไคร่ครวญดูว่าพวกไหนส่งมาทำร้ายเขาแต่พวกมันก็ไม่รอช้ากรูกันเข้ามาล็อคตัวเขาไว้โดยไม่ให้ตั้งตัวและเอาผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่งมาโปะจมูกเขาไว้นั้นเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาจำได้...
ชายหนุ่มคนเดิมลุกขึ้นมาอย่างมึนงงในสถานที่แปลกตาเป็นห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆมีแสงไฟสีส้มสลัวเบื้องหน้ามีคอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งและข้างๆเขามีโทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่ง เขารีบคว้ามันมาใช้ทันทีเพราะในความทรงจำท้ายสุดที่จำได้นั้นเขาถูกกลุ่มคนหนึ่งลักพาตัวมาแต่แล้วก็ต้องผิดหวังเมื่อโทรศัพท์ไม่สามารถโทรออกได้เขาจึงตรงไปยังคอมพิวเตอร์ตรงหน้าแทนหวังว่ามันจะช่วยอะไรได้บ้างแต่ไม่ว่าทำอะไรก็ไม่เกิดผลใดๆเลยหน้าจอคอมพิวเตอร์ยังคงขึ้นข้อความ "Awaiting" ไม่เปลี่ยนแปลงแต่เขาก็ยังไม่ละความพยายาม
"อ๊อดดดดดดดดดดดดด"
เสียงดังมาจากลำโพงที่ติดอยู่มุมห้องหลังเสียงอ๊อดหยุดดังไม่นานนักก็มีเสียงคนๆหนึ่งพูดต่อ
"สวัสดีทุกท่าน ตอนนี้คงกำลังสงสัยกับสถานการณ์ของตัวเองอยู่ใช่ไหมผมจำมาแถลงข้อข้องใจเหล่านั้นให้เองรวมถึง...
วิธีเอาชีวิตรอดออกไปจากที่นี่ด้วย"
เสียงที่พูดนั้นถูกทำให้เสียงผิดเพี้ยนไปจากเดิมด้วยเครื่องแปลงเสียงแต่กระนั้นคำพูดสุดท้ายก็ดูเย็นเฉียบจนทำให้เสียวสันหลังวาบจริงๆ
"หมายความว่าไงแกต้องการอะไรกันแน่"
ชายหนุ่มพูดอย่างหงุดหงิดในความเป็นจริงตอนนี้เขาควรจะอยู่บ้านอันแสนสุขกับแมวและอึ่งอ่างที่เลี้ยงไว้แล้วสิ
"หึหึหึ ไม่ต้องรีบไปครับผมกำลังจะอธิบายอยู่นี่ไง"
เสียงในลำโพงตอบรับคำพูดเขาแสดงว่าภายในนี้ต้องมีเครื่องดักฟังติดตั้งอยู่แน่นอนอาจจะรวมถึงกล้องวงจรปิดด้วยเพียงแต่เขายังไม่พบเห็นสิ่งเหล่านั้นเลย
"ภายในห้องของพวกคุณทุกคนนั้นมีออกซิเจนในปริมาณจำกัด สิ่งที่พวกคุณต้องทำก็คือการหาออกซิเจนมาเพิ่มให้ตัวเองซึ่งออกซิเจนที่นำมาเพิ่มให้คุณจะนำมาจากท่านอื่นๆที่เข้าร่วมเกมในครั้งนี้"
พวกคุณ! เกม!? นี่เรากำลังถูกใครคุกคามอยู่กันแน่ ชายหนุ่มรู้สึกสับสนไปหมด
"สิ่งที่คุณต้องทำเพื่อได้ออกซิเจนมาก็แค่พิมพ์ข้อความว่า ครองแชท ในกล่องสนทนาของคอมพิวเตอร์ในห้องไม่ว่าจะเป็นรูปแบบไหนก็ตามหากภายในห้านาทีไม่มีใครมาขัดขวางคุณก็จะได้ออกซิเจนของคนที่ข้อความในกล่องสนทนาอยู่ท้ายสุดของกลุ่ม"
(ถ้ามีห้าคนในห้าคนพิมพ์ต่อกันไปคนที่ข้อความอยู่ล่างสุดจะเสียออกซิเจน)
"ยิ่งครองแชทได้นานคุณก็ได้ออกซิเจนนานขึ้นเพียงแต่จะนับตั้งแต่ห้านาทีขึ้นไปและถ้าคุณครองแชทพลาดติดต่อกันสามครั้งออกซิเจนจะถูกนำไปให้ผู้ที่ขวางคุณสำเร็จสิบนาทีและอีกอย่างที่สำคัญ...."
"หึหึหึ ในกรณีที่มีใครคนใดคนหนึ่งตายออกซิเจนในห้องนั้นจะถูกกระจายแบ่งไปให้ทุกคน"
"บ้าน่าแบบนี่มัน...." ชายหนุ่มตกตะลึงกับความจริงที่ปรากฏนั้นหมายความว่าเขาตกอยู่ในเกมที่ต้องเดิมพันด้วยชีวิตงั้นเหรอ
"ผู้ที่เหลือรอดเป็นคนสุดท้ายจจะถูกปล่อยตัวออกไปใช้ชีวิตสุขสันต์ตามเดิมหวังว่าคุณจะเป็นผู้โชคดีนะขอให้ครองแชทกันอย่างสนุก...ผมจะรอดู"
สิ้นเสียงจากลำโพงคอมพิวเตอร์ก็สว่างวาบขึ้นหน้าจอเป็นกล่องสนทนาที่มีธีมสีส้มเขียวพร้อมกล่องข้อความที่ยังคงว่างเปล่า
ชายหนุ่มรู้สึกหมดเรี่ยวแรงเข่าทรุดลงกับพื้นแต่ในใจคิดเพียงสิ่งเดียวว่าเขาต้องมีชีวิตรอดออกไปให้ได้
end chapter1
_________________________________________________________________________
กฏของเกม
1.หากมีคำว่าครองแชทไม่ว่ารูปแบบลักษณะไหนในกล่องสนทนาถือว่าคนผู้นั้นได้ทำการครองแชท
2.การครองแชทจะมีผลตั้งแต่ห้านาทีเป็นต้นไปที่ไม่มีผู้ใดมาขัดขวางและจะได้รับออกซิเจนตามเวลาที่ครองแชทได้
3.หากครองแชทสำเร็จคนที่มีชื่ออยู่ท้ายสุดในกลุ่มผู้เล่นจะสูญเสียออกซิเจนในห้อง
4.หากครองแชทพลาดติดกันสามครั้งออกซิเจนจะถูกนำไปให้ผู้ที่ขวางการครองแชท10นาที(หากในสามครั้งถูกขวางโดยคนละคนก็หารกัน)
5.หากผู้เล่นคนใดคนหนึ่งตายออกซิเจนจะถูกเฉลี่ยไปให้ทุกคนที่ยังมีชีวิตอยู่
6. คนสุดท้ายที่อยู่รอดจะถูกปลดปล่อย
![[Image: 76561198134933497.png]](http://steamsignature.com/card/1/76561198134933497.png)
![[-]](https://irpg.in.th/images/collapse.png)
The following 16 users say Thank You to 
Nazuth for this post:
[IRPG] bassza123, 
Nayru, 
![[Image: QkMqnGG.png]](http://i.imgur.com/QkMqnGG.png)
![[Image: U2rALC9.png]](http://i.imgur.com/U2rALC9.png)
