กวี (Bard) จริงๆแล้วเป็นคลาสที่พบเห็นได้บ่อยนะครับ (มรดกของโทลคีนที่ให้เลโกลัสร้องกวีปลุกใจพรรคพวกตอนพักแรม) แต่รู้สึกบ้านเราจะไม่ค่อยใช้กัน

อย่ากระนั้นเลย เรามาดูการใช้งานกวีที่แท้จริงกัน จาก TRPG ที่ได้ชื่อว่าตรงไปตรงมาที่สุดแห่งยุค Munchkin ("ถ้าไม่ใช่เพื่อชัยชนะ จะเรียกมันว่าเกมไปทำไม?" เป็นเกมที่ยอมรับหน้าชื่นตาบานว่าอยากให้คนเล่นสนใจความเมพของตัวละครที่สะท้อนผ่านEXPกับทองมากกว่าเนื้อเรื่อง)

---

ทุกๆคนก็มีเพื่อนน่ารำคาญผู้มีเรื่องอยู่เรื่องนึง เรื่องที่เล่าแบบแย่ๆ และคอยเล่ามันเสมอ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกว่าจะคลื่นไส้ ในตอนที่คุณพยายามนอนให้หลับ อ่านหนังสือ หรือไม่ก็คุยกับแม่สาวสุดเร่าร้อนที่นั่งถัดไป เปิดเพลงประกอบให้เพื่อนคนนั้น แล้วคุณก็จะได้กวีมาคนนึง

กวีใช้พรสวรรค์ด้านดนตรีเสรอมความมุ่งมั่นให้พวกพ้องและทำให้ศัตรูหวาดกลัว มันช่างน่าอัศจรรย์ที่กองทัพสามารถวางกลยุทธอันแยบยลได้เมื่อกวีหยิบลิวต์ขึ้นมาและทำท่าจะเริ่มเล่น และความฮึกเหิมของฝ่ายตรงข้ามที่ลดลงมาเมื่อพวกมันรู้ตัวว่าว่ายิ่งเข้าใกล้กองทัพศัตรูเท่าไหร่ เจ้าเสียงเอี๊ยดอ๊าดสุดสยองนั่นก็ยิ่งดังขึ้นเท่านั้น

จุดเด่นอีกข้อของกวีก็คือนิสัยช่างสอดรู้สอดเห็น กวีสามารถเล่าเรื่องซุบซิบนินทาใครก็ได้ที่เขาเคยพบ เหล่านักผจญภัยที่อยากรู้เรื่องราวที่ถูกปกปิดไว้ อาจจะเป็นความลับที่น่าอับอายของท่านลอร์ด ก็ถามได้จากกวี แน่นอน เหรียญทองทำให้กวีสรุปความได้กระชับขึ้น แล้วก็คำสัญญาจะช่วยคุ้มครองกวีด้วย กวีที่ไม่ถูกเหล่าขุนนางที่โกรธแค้นไล่ฆ่านั้นก็แค่ยังไม่พยายามพอ

ชาวเคลต์โบรษณเห็นว่ากวีเป็นคลาสศักดิ์สิทธิ์ และมีกฏหมายห้ามทำร้ายกวี โชคดีจริงๆที่แนวคิดนี้ไม่ได้อยู่มาถึงตอนนี้

ความเห็นจากคลาสอื่นๆ

พระ (Clerics) คิดว่ากวีมีประโยชน์ต่อการเผยแพร่ศาสนา และกวีจำนวนมากก็นับถือเทพแห่งดนตรีหรือเวทมนตร์ นักบวชยังมีคาถา สาปให้เป็นใบ้ ซึ่งใช้อธิบายยาวเหยียดถึงสาเหตุที่พวกเขาทนกวีได้

นักบวช (Monks) ยอมรับการคงอยู่ของกวีว่าเป็นหนึ่งสิ่งที่อยู่ระหว่างหนทางสู่นิพพาน ไอ้ที่พวกเขามักจะเอาอุปสรรคต่อการรู้แจ้งอันนี้ออกไปให้พ้นทางนั้นเป็นเรื่องที่โทษกันไม่ได้ การนั่งสมาธิระว่างโสตประสาทถูกรบกวนนั้นทำได้ยากนัก

ขโมย (Thieves) เคารพกวีในฐานะผู้มีจิตวิญญาณแห่งอิสระเหมือนกัน แต่ไม่เชิญมาร่วมงานเลี้ยงแน่ ส่วนใหญ่แล้วขโมยจะจ้างกวีไปเล่นดนตรีอยู่นอกบ้านหลังอื่นเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของทหารยาม บางทีถ้าทำเงินได้งามก็อาจจะไถ่ตัวกวีออกมาให้ทีหลัง

นักรบ (Warriors) ได้แรงผลักดันจากบทเพลงของกวีให้สู้หนักขึ้น เร็วขึ้น...อะไรก็ได้ให้การต่อสู้จบลงเร็วที่สุด นักรบส่วนใหญ่รู้ว่าลิวต์นั้นใช้เป็นอาวุธเฉพาะหน้าได้ดี โดยเฉพาะตอนที่คุณโจมตีกวี

จอมเวท (Wizards) ไม่ค่อยจะเข้าใจวิธีที่กวีใช้เวทมนตร์ ซึ่งพวกเขาคิดว่ามันไม่ยุติธรรมเอาซะเลย "ข้าเรียนตำราอยู่เป็นปีเพื่อใช้คาถาง่ายๆสองสามอย่าง แล้วที่มันทำก็แค่เล่นดนตรีเนี่ยนะ? ห่วยๆซะด้วย" เป็นเสียงคร่ำครวญที่คูณจะได้ยินบ่อยๆแถวห้องสมุดและหอคอยของจอมเวท

---

(ถ้าชอบใจก็โพสต์บอกกันมาเน้อ จะเอาคลาสอื่นมาลงเพิ่ม)

เป็นอาชีพที่ไม่มีใครเลือกเข้าปาร์ตี้หลักจริงๆ ถ้าไม่ถูกยัดเหยียดเข้ามาตามเนื้อเรื่อง

Orz สารภาพเลยว่า เล่นเกมแนวRPGทีไรไม่เคยสนใจกวีเลย (ตี้สไตล์ผมเน้นรุกหนักเข้าว่า)

เกมออนไลน์ที่ผมเล่นอยู่ ดนตรี(กวี) สายบัพก็ถือว่าโคตรโหดเหมือนกัน

ถ้ายัดของดีๆตัวเองไม่มีทางติดบัพใดๆ
ยิงบัพศัตรูหมู่(ศัตรูเป็นเป้านิ่งให้ตีอย่างเดียว จนพวกบ้าพลังหาว่าโกงก็มี เพราะได้แต่ยืนดูตัวเองพลังลด เติมก็ไม่ได้)
ยิงสายเวทย์กันไม่ได้ (+เจาะเกราะง่ายอีก)

เสียอย่างเดียวคือความเร็วอยู่กลางๆ และโจมตีไม่แรงมาก แต่ถ้าตัวเองไม่ถูกฆ่าในเทิร์นเดียวได้ละก็อีกผ่ายหนาวๆแน่

แล้วถ้ายิ่งจับคู่กับคนตีแรงๆละเพอร์เพค ตัวเองบัพไป ให้อีกคนตี

น้อง Sheep ใน Trickster ก็อัพจากบรรณนารักษ์ไปเป็น Bard ได้นะครับ ( แต่ในทางส่วนใหญ่แล้ว Bard จะเป็นของเอลฟ์เสียมากกว่า แล้วก็เป็นนักดนตรีที่ใช้ฮาร์ปอันน้อย ( เรียกไม่ถูก =w=' ) ;w; )
แต่ไม่เคยเล่นยันคลาส 2 สักตัว ( ถ้าอัพได้จะมาเล่าให้ฟังในทางนุ้งแกะนะฮาฟฟ )

แล้วความเห็นของพระราชา/พระราชินี (King/Queen) ช่างตีเหล็ก (Blacksmith) หมอ (Physician) และพ่อค้าแม่ค้า (Merchant) ล่ะ (ล้อเล่นนะ)
ว่าแต่กวีนี่แต่งกลอนไปเพื่ออะไรอ้ะ

/me ไปเล่น The Sims Medieval เงียบๆ

ตอนเล่น neverwinter night ผมก็เคยให้มีอาชีพย่อยเป็นกวี(อาชีพหลักคือ ranger) มีข้อดีคือใช้เวทฟื้นพลัง และมีเสียงเพลงช่วยในการต่อสู้ได้ เพราะชักเบื่ออาชีพสายหลักน่ะครับ

ท่าทางส่วนมากจะถูกมองว่าเป็น ตัวน่ารำคาญ แฮะ =w="
อยู่กับกวีที่ขาดไม่ได้คือคำสาปใบ้สินะ =w=b+


(อยากเห็นคลาสอื่นมั่ง +w+)

ชอบๆๆ ทำกระทู้นี้ต่อนะครับ จะติดตามอ่าน

รอชมคลาสอื่นต่อไป

ว่าแต่แปลมาจากไหนหว่า อยากลองไปอ่านมั่ง